جانا سخن از زبان ایران گویی
گل رفت همی شهد او می بویی
اکبر که بزرگ مرد گلها بود و برفت
همچنان قلب ایرانه و از یاد نرفت
ای خوش آواز غزل بلبل خوش چه چه ایرا ن بانو
چه بسا بودی هستی بمانند قناری رو درخت آلو
یادتان همچنان هست پاینده و جاوید ز هنر
شعر و تصنیف شما را همه هستند ز بر
خداوند به شما همیشه روحیه نشاط و سرسبزی را عنایت کن که
ایران بانو را با بهار دلنشین و حنجره طلایی آن مرد نازنین آشنا کردی
شماها در قلب ایران بانو همیشه جاوید و ماندگار خواهید ماند
تا کور شود هر که در او غش باشد .
ضمن تشکّر از عزیزانتک ترانه که بموقع و به هنگام این تصنیف را گذاشتند تا
اوج لطف ومحبّت ایرج عزیز را به استاد گلپا وطرفدارانش نشان دهند .
——————————————————————————————–
ای یار دیرینم چرا
با آن همه لطف و صفا
از من گذشتی ۳
رفتی رها کردی مرا
ای همدم دیر آشنا
افسانه گشتی ۳
افسوس از این بخت گران
هیهات از این چرخ کبود
ای همنوای خسته ام
رسم رفاقت این نبود ۲
بساط عمر نیرزد
به زحمت چیدن
چه چیدنیست
که باید
نچیده بر چیدن
ای جاودان در خاطرم
مهرت به دل می پرورم
ای یاد شیرین
عالم بخواند قصه ات
افسانه گردد غصه ات
ای یار دیرین
افسوس از این بخت گران
هیهات از این چرخ کبود
ای همنوای خسته ام
رسم رفاقت این نبود ۲