در کنار ترانه های زیبا و متفکّرانه از خوانندگان بنام مثل داریوش ، معین ، ستّار و

هایده ، ابی ، حمیرا ، شهرام ، شهره ، ابی ، شاهرخ ، و … اینگونه ترانه هاهم طرفداران خوبی

داره و این یعنی تمام صدا ها خوبند ، چونصدا وهنر، خدا دادی است وهمه ی کسانی که صدایشان

خوب است که نمیشه سنّتی واصیل بخوانند و یا تمام خوانندگان که نمیشه مذهبی و مدّاحی و روضه ونوحه

بخوانند و مرثیه بسرایند و خدا را شکر در هنر ایرانی و ملّت ایران و هنرمندان و خوانندگانش به حکم و قدرت

خدادای وظیفه ی خود میدانند که در این دنیای وانفسا سرگرمی خوب و بجایی برای همنوعان خود

بیافرینند صدا وهنر خود را در حیطه ی استعداد خویش به شنونده برسانند واین در برابر خدا اجر معنوی

خودش را دارد که به هدفمندی زندگی کمک شایانی میکند چون با ترانه و سرود و تصنیف و مرثیه و روضه و

میتوان از دردها ورنجها و سختی ها و مشکلات اقتصادی و اجتماعی و هنری و علمی و از فقر و بی تفاوت

بودنها و برهم خوردن مساوات و نامتوازن بودن زندگیها حرف زد تا مشکلات به نحو احسن با شعر وترانه به

گوش خدمتگزاران رسیده و برای بهبود معیشت مردم به آنها روحیّه ی خدمت رسانی ورفع مشکلات را بیش

از پیش بهتر فراهم آورد . و ترانه ی کامیار و ملانی بسیار قشنگ و گوشنواز بود و عشق را به نوعی به

طرف مقابل به زیبایی طراوت میبخشه و خوشحالم که گروه ۲۵ باند ایده ی خوبی را از خود به یادگار

وماندگار گذاشتند که در این ترانه هم گوشه ی چشمی به آن گروه دونفره و دوست داشتنی متمایل است و

بسیار هم زیبا کرده این ترانه ی آرامبخش را . باز هم از شما حسین جان

در همه موارد سپاسگزارم