رانه ی با احساس و آرام بخشیه و در کنار آرامش شعر عاشقونه و پر تب و تابی هم داره

دوباره به چشمات سلام میکنم نگاهت واسم اوج آرامشه

من آتشفشانم تو دریای عشق که بوست مثل آب روی آتشه

تو یادآور لحظه های قشنگ تو یادآور رویاهای منی

منو با چه عشقی نگاه میکنی منو با چه عشقی صدا میزنی

——————————————————————-
با اینکه بنده مطمئنّم شعرش از شعرای خیلی معروف نیست وآهنگ هم ، هم مذاق ترانه نواخته شده

خیلی نمره ی بالایی در میان طرفداران این سبک نمیتونه قرار بگیره و جدیدأ احساس میکنم بیشتر کارهای

لوس آنجلسی با شناسنامه گویا ارائه نمیشه یعنی نام شاعر و ترانه نویس و آهنگساز را قید نمیکنند

حتمأ دلیلی داره ! لازم به یادآوریه که ممکن است بعضی دوستان به نوع خوانش اینگونه ترانه ها عادت کرده

باشند که پس از مدّتی بمانند ترانه ی معروف منصور پری باخ نمیتونه مدّتی زمزمه گر گوششان شود .برای

منصور عزیز موفّقیّت آرزو مینمایم و امیدوارم ازاشعار و آهنگسازان خوب و بنام استفاده کنه تا در قبال

فراگیرشدن آهنگ و ترانه که در اجراها هیج نقصی نیست ماندگار تر هم بشود

دوستان عزیز ازبنده ناراحت نشوید چون بنده منصور را دوست دارم و هنوز فرفره های بی بادش زمزمه و

ورد زبانمه و از تک ترانه ی با وفا هم ، بازهم سپاس دارم و ممنونم بیتاآ