….میگن وقتی میخای از این همه بدبختی راحت شی
یا باید بگذری از جون یا همرنگ جماعت شی
باید اونی شی که میگن باید اونی شی که میخان
چه رنجی داره تن دادن به این قانون بی وجدان!
چقد تلخ میشه وقتیکه زمین برعکس می چرخه
یا هر آواز شیرینی همیشه آخرش تلخه
زمین درگیر ابراز یه جور آفتاب و مهتابه
زمان سرگیجه می گیره خدا تو آسمون خوابه
تو دنیایی که هر روزش مثه دیروز میمونه
مصیبت میشه وقتی که زمین می چرخه وارونه
ولی ای کاش وقتی زمین می چرخونه وارونه
منو بفرسته چند سالی عقبتر برنگردونه!

خداییش شعر این ترانه حکایت جامعه امروز ماست.کجا بودیم و به کجا رسیدیم … کمی عمیق تر که گوش بدی چشمات پرمیشه از اشکی خشکیده و بغضی ناتمام در گلو ولی ناچاری تن بدی به این قانون بی وجدان و همرنگ جماعت شی آخه جونتو جوونیتو دوست داری!